Zupełnie nieoczekiwana nowa EP usypiaczy węży z My Dying Bride przynosi nam cztery premierowe te, choć nie są czymś wybitnym, świeżym czy jak na ten zespół eksperymentalnym, z pewnością zadowolą fanów My Dying Bride, a tych, którzy wcześniej nie mieli styczności z zespołem, być może przekonają do klasycznych albumów, jak i ostatnich opusów otrzymanych na niezwykle równym prezentuje My Dying Bride w całej swej krasie. Od niezwykle melodyjnego oblicza idącego w parze z wyłącznie czystymi wokalami Aarona ("The Manuscript), przez agresywne, deathmetalowe uderzenie ("Var Gud Over Er"), aż po chyba najbardziej podniosły, będący w pewnym sensie opowieścią niż metalową kompozycją "A Pale Shroud of Longing", wreszcie "Only Tears To Replace Her With", czyli coś na kształt outro i klamry spinającej mimo iż lubię, a może nawet uwielbiam My Dying Bride za konsekwencję, unikalny styl, smutek i rozpacz w głosie Aaraona, traktuję to wydawnictwo jak przedłużenie zeszłorocznego albumu. Ot, kolejne prawie pół godziny, które warto z Anglikami spędzić, ale niekoniecznie się tym czasem ekscytować. Jeśli uważasz, że ich propozycja doom metalu to wszystko czego potrzebujesz - śmiało czym prędzej zaopatrz się w tą EP-kę. Nie będą to wywalone w błoto pieniądze, ponieważ to klasowy i często bezkonkurencyjny doom. Jednakże, jeśli w swoich muzycznych poszukiwaniach wychodzisz z założenia, że znajdziesz coś lepszego - masz całkowitą rację. Tylko, po co szukać na siłę skoro jest My Dying Bride?Grzegorz "Chain" Pindor

My Dying Bride is a British doom metal band from Bradford. Alongside the groups Anathema and Paradise Lost, My Dying Bride is one of the pioneers of the genre death / doom metal. In 2014, My Dying Bride has a total of eleven studio albums, three EPs, a demo, a box set, four music compilations, a live album, and a live CD / DVD.

CD 1 1. In Your Dark Pavillion – 10:03 2. You Are Not The One Who Loves Me – 6:47 3. Of Lilies Bent With Tears – 7:10 4. The Distance; Busy With Shadows – 10:46 5. Of Sorry Eyes In March – 10:35 CD 2 1. Vanité Triomphante – 12:22 2. That Dress And Summer Skin – 9:39 3. And Then You Go – 9:22 4. A Hand Of Awful Rewards – 10:21 Rok wydania: 2011 Wydawca: Peaceville „Evinta” – czyli efekt piętnastu lat pracy, który niedawno ujrzał światło dzienne. To w wielkim skrócie. Okrągła rocznica istnienia zespołu nobilituje. Jedni jadą ogromne trasy, jedni wydają typowe wyciągacze pieniędzy fanów czyli płyty best of. Jeszcze inni nagrywają najbardziej znane utwory na nowo (taki best of można zrozumieć) choć niektórzy, jak ostatnio Helloween przy okazji krążka „Unarmed”, powinni sobie odpuścić. Muzycy My Dying Bride w celu uczczenia dwudziestej rocznicy istnienia formacji dokonali rzeczy jeszcze innej. Nagrali album w skład którego wchodzą utwory skomponowane w oparciu o motywy i najciekawsze fragmenty innych kompozycji. Co ciekawe nie ma tu typowego rockowego instrumentarium. Całą atmosferę buduję delikatne dźwięki orkiestry i instrumentów klawiszowych. Powiem szczerze, ze jestem tą płytą zauroczony! To co zrobiło My Dying Bride to dla mnie osobiście mistrzostwo Świata. Genialnie słucha się kolejnych utworów i wyłapuje fragmenty, które się zna, podane jednak w nowej, diametralnie innej aranżacji. Powstał krążek, któremu blisko do muzyki filmowej czy dźwięków, które znajdują się na albumie „Farscape” Klausa Schulze i Lisy Gerrard. Znakomitą większość czasu trwania wydawnictwa wypełniają dźwiękowe pejzaże, na tle których słyszymy bądź to melodeklamacje Aarona Stainthorpe’a bądź operowe partie niejakiej Lucie Roche. Powstała płyta piękna. Album, którego słuchanie jest wspaniałą chwilą na relaks i który może się spodobać osobom, które na co dzień nie słuchają muzyki tej brytyjskiej formacji. Nastrój budowany przez orkiestrę czy kosmiczne odloty instrumentów klawiszowych działają niczym terapia. Złapałem się na tym, że od kilku ładnych już dni codziennie po pracy serwuję sobie odpowiednią dawkę tych nieziemskich dźwięków. Tej płyty nie można traktować jak zlepka pomysłów. To zaplanowany i zagrany ogromnym wyczuciem materiał, który dzięki wizjom muzyków nabrał niezwykłych barw. Absolutnie, mój kandydat do czołówki tegorocznego podsumowania.. 9,5/10 Piotr Michalski

1. The Thrash of Naked Limbs. 1. Turn Loose the Swans 3. Like Gods of the Sun 1. Songs of Darkness, Words of Light 1. Symphonaire infernus et spera empyrium 1. The Angel and the Dark River 1. The Light at the End of the World 1.

Płyta miesiąca – Marzec 2020 01. Your Broken Shore 02. To Outlive The Gods 03. Tired Of Tears 04. The Solace 05. The Long Black Land Ghost Of Orion Old Earth Woven Shore Rok wydania: 2020 Wydawca: Nuclear Blast Długo przyszło nam czekać na następcę „Feel the Misery” z 2015 roku… Jestem jednak przekonany, że było warto. Z tego co można było wyczytać, ostatnie czasy nie były łaskawe dla wokalisty, który borykał się z rodzinnymi problemami. To musiało odcisnąć swoje piętno przy kreacji premierowego materiału. Ten został opatrzony genialną, atmosferyczną okładką. Obraz idealnie odzwierciedla klimat płyty, a ten – co nikogo nie powinno dziwić – jest przesiąknięty smutkiem, przygnębieniem i rozpaczą. To wszystko elementy charakterystyczne dla tego zespołu, stąd też i tym razem nie mogło ich zabraknąć. Na “The Ghost of Orion” Aaron i spółka jakby chcieli zaprezentować MY DYING BRIDE w pigułce, kwintesencję tego wszystkiego co wysławiło zespół przez lata. Grupie udało się przy tym zachować świeżość, wiarygodność, co przy tak obszernej dyskografii nie jest wcale proste. Twórcy “The Light at the End of the World” stworzyli solidny, udany materiał, który przypuszczalnie będzie stanowił jedną z najważniejszych pozycji w ich dyskografii. Nie jest to jednak album pokrzepiający w obecnych czasach i z tego trzeba zdać sobie sprawę. Mimo wszystko, gustujący w grobowych dźwiękach, z przyjemnością oddadzą się delektowaniu „The Ghost of Orion”. Marcin Magiera Płyta poprzedzona rodzinnymi dramatami – to prawdopodobnie najsmutniejszy i najbardziej depresyjny album My Dying Bride. Bez rewolucji, bez prób definiowania siebie na nowo. Jest niezwykle klimatycznie i pięknie a zespół w tych kilkudziesięciu minutach zaprezentował cały wachlarz uczuc i emocji. Dodajmy do tego znakomita okładkę i tworzy się obraz albumu, który zasłuzył na tytuł płyty miesiąca pod każdym względem… Piotr Michalski Powiązane Artykuły Post navigation

my dying bride nowa płyta